Rozdział 4

- Lusia, mam złe wieści
- Co się stało?
- Niemcy ponowili atak na Pomorze. Coraz więcej osób ginie, a poza tym hitlerowcy wywożą naszych rodaków do obozów gdzie będą bezpieczni od wojny
- Niemożliwe. Powiedz, proszę, że żartujesz
- Niestety nie
- Brzmi to podejrzanie. Niemożliwe, żeby Niemcy chcieli dobrze dla naszych rodaków

- Stasiek, idę do Baśki. Wrócę za dwie godziny
- Nie spiesz się
- Proszę, nie zrób niczego głupiego
- W jakim sensie?
- Po prostu nie rzucaj się w oczy Gestapo i milicji
- Jak sobie chcesz
- Stasiek!
- Dajże mi spokój
- Stasiu, proszę cie
- Nie będę siedział bezczynnie kiedy moja ukochana ojczyzna przestaje istnieć
- Od kiedy jesteś takim patriotą?
- Od zawsze! W tej rodzinie tylko mi zależy na dobrze naszej Rzeczypospolitej Polskiej
- Czy dobrze zrozumiałam? Oskarżasz mnie o brak miłości do ojczyzny?
- Tak, dobrze zrozumiałaś!
- Tak samo jak ty kocham naszą piękną Polskę lecz nie wznoszę buntów bo zależy mi na bezpieczeństwie naszych dzieci
- Myślisz, że mi nie zależy?! Zależy! I to bardzo!
- Jak się uspokoisz to porozmawiamy. Idę do Baśki
- Jak ja się uspokoję?! Jak ty się uspokoisz wredna babo!

Zegar kościelny wybił godzinę jedenastą pięćdziesiąt dziewięć w południe. Na głównym placu panował gwar.
Blondynka ze spokojem przyglądała się tłumowi.
Czekała na znak od swojego łącznika.
To dzisiaj, w środę 7 maja, miało odbyć się kolejny bunt przeciwko Niemcom. Wiedziała, że może zginąć ale była na to gotowa. Była gotowa zginąć za ojczyznę. Za wolność

,, Życie gotów oddać jestem za wolność mego narodu '' 

Miejski gwar przerwał wystrzał z karabinu. Bunt czas zacząć.

Na plac wkroczyli mężczyźni z polską flagą i godłem. Kobiety trzymały w rękach transparenty. Tłum zaczął śpiewać hymn Rzeczypospolitej Polskiej. 

Martyna wraz z generałem Zarniński oraz trzema innymi żołnierzami wyszła przed szereg z karabinem w ręku.

- Za Polskę! - krzyknęła Lusia

Tłum buntowników ruszył do boju.

Rozpętała się krwawa rzeź.

Polacy dzielnie stawiali czoła hitlerowcom. 

Wiedzieli, że mogą zginąć lecz dla wolnej Polski byli gotowi zapłacić najwyższą cenę.

Obcy sobie ludzie odważnie walczyli razem ramie w ramie.

Z pozoru różni lecz łączyła ich jedna wartość, jeden cel: patriotyzm i pragnienie wolności.

Kolejne strzały.

Kolejne ofiary.

Kolejna rozlana krew.

Za ojczyznę.

Za wolność potomnych.

 Po walce trwającej trzy godziny plac zamienił się w jedno wielkie pobojowisko.

Pobliskie ławki, kioski legły w gruzach.

Ziemia przesiąknięta była krwią:

Powstańców i milicjantów.

Naziści byli silniejsi.

Polacy przegrali.

Znowu polski naród załkał krwią.

,, Moja mała ojczyzna krwią splamiona ''

Dobry wieczór moi drodzy! Dedykuję go wspaniałej i utalentowanej( tylko mi tu nie zaprzeczaj) Dolor. 

Jako jedyna skomentowała iście beznadziejną trójeczkę. 

Tym razem nie zaszantażuję( co nie znaczy, że nie macie komentować), ponieważ najbliższe pięć(może mniej) zaplanuję, ponieważ w sobotę przyjeżdżają moi rodzice na dwa tygodnie a potem wyjeżdżam wraz z nimi do Niemiec na 2 tyg. 

Obecnie mam napisanych 8 rozdziałów( od 1 rozdziału do ósmego + prolog)
ROZDZIAŁ 5 POJAWI SIĘ W PONIEDZIAŁEK PUNKTUALNIE O GODZINIE 18:00