Rozdział 1

Było chłodne południe. Zegar katedralny wskazywał godzinę dwunastą. Drobna blondynka szybkim krokiem przemierzała jedną z warszawskich uliczek. Co chwile poprawiała satynową chustę targaną przez wiatr. Spieszyła się na spotkanie z generałem Zamojskim*. Umówił się z nią na kościelnej plebanii, jednym z niewielu bezpiecznych miejsc na tego typu spotkanie. Miała dostać fałszywy dowód umożliwiający spokojne poruszanie się po Warszawie. 

Martyna Malcewicz, kryptonim Lusia. Działaczka Polskiego Państwa Podziemnego.

- Naprawdę dacie rade, nie boicie się, panno Martyno? - spytał z powątpiewaniem generał Zamojski.

       

,,Życie gotów jestem oddać za ojczyznę" 

- Owszem, boję się ale Polska warta jest poświęceń.

Kochała swą ojczyznę. Za wolność życie jest gotowa oddać. Pragnęła żyć w wolnej Polsce, by Marysieńka mogła uczyć się pięknej poezji polskiej. Walczyła dzielnie dla Marysi. Jej malutkiej, ukochanej Marysi. 

- Pełen podziwu jestem dla waszej odwagi, lecz uważam, że panna nie powinna bawić się wojnę. To niebezpieczne.

- Nie robię tego dla siebie tylko dla Rzeczpospolitej Polskiej i młodszej siostry, generale.

- Widzę, że me prośby nic nie dadzą. Uparci jesteście.

- Już w Krakowie walczyła, , wiem jak wojna wygląda i nie straszna mi.

- Niech Bóg ma cie w opiece- odezwał się dotąd milczący ksiądz Mateusz.

- Na wieki wieków - dodał generał

- Bracie drogi, nie lękasz się?

- Czego?

- Wojny! Braciszku ukochany, martwię się o ciebie.

- Józiu, siostrzyczko. Walczę dla Polski. Za wolność. Zobaczysz, wrócę zdrów - rzekł pobłażliwie szatyn.

- Ciii. Już nie płacz - powiedział tuląc do swej piersi drobną istotkę. 

Bał się wojny. Lękał się hitlerowców lecz wiedział, że są ważniejsze rzeczy niż strach.

Kochał swą ojczyznę. Miał już dość niewoli niemieckiej.

Pragnął wolności jak wszyscy rodacy.

Był Polakiem z dziada pradziada. 

Był patriotą, który kocha swą ojczyznę nade wszystko.

Pragnął chronić jej honoru.

Ojczyzna jego twierdzą, matką.

Błogą ciszę przerwał potężny huk, krzyk.

- Braciszku, co się dzieje? - spytała z niepokojem mała Józia.

- Niemcy kogoś zaatakowali - odpowiedział szeptem.

- Dlaczego?

- Kiedyś zrozumiesz, aniołku - rzekł całując siostrę w blade czółko.

- Schowaj się - powiedział gdy usłyszał pukanie do drzwi i głos Niemca.

- Wie ist dein Name? - rzekł hardo Niemiec.

- Borys Jurgielewicz. 

- Dowód! - krzyknął Niemiec celując w chłopaka broń. Z lękiem podał dowód osobisty.

- Żyd?

- Nie, katolik - zaprzeczył szybko.

Proszę bardzo. Prolog i rozdział tego samego dnia. Co sądzicie? Piszcie śmiało. Jestem otwarta na wszelaką krytykę. Szablon jest tymczasowy. Znacie może jakieś szabloniarki chętnie zrobić mi szablon? Byłabym wdzięczna.